Het is alweer de vijfde Wadden Workshop Mammacarcinoom die binnenkort wordt georganiseerd. Er staan weer interessante onderwerpen op het programma. Want, kun je de schildwachtklierprocedure wel of niet veilig achterwege laten? En, durven we bij HER2-positieve borstkanker de behandeling te de-escaleren en eerder te opereren op basis van MRI? ‘Het is waardevol om hier multidisciplinair over te discussiëren’, zegt Vincent Dezentjé, medisch oncoloog bij Antoni van Leeuwenhoek. ‘In een heel ontspannen sfeer bespreken we wezenlijke onderdelen van ons werk. Zo kunnen we samen verder ontwikkelen.’
Schildwachtklierprocedure niet nodig?
Recente data van de INSEMA-studie laten zien dat het mogelijk lijkt bij kleine tumoren de schildwachtklierprocedure achterwege te laten. Van vrouwen met borstkanker klinisch stadium I bij wie de schildwachtklieren in de oksel niet zijn verwijderd bij een lumpectomie, waren de overlevingskansen na 5 jaar vergelijkbaar met degenen bij wie deze wel waren verwijderd. Volgens de onderzoekers kan dit de-escalatieconcept geschikt zijn voor patiënten van 50 jaar of ouder die zich presenteren met een laag risico HR-positieve, HER2-negatieve invasieve borstkanker en klinische T1-tumoren.
Discussie voor het hele mammateam
‘Heel interessant om hier met elkaar over te discussiëren’, aldus Dezentjé. ‘Het lijkt veilig te zijn op basis van de 5-jaars ziektevrije overlevingsdata, maar in Nederland heeft de uitkomst van de schildwachtklier bij deze tumoren waarschijnlijk vaker invloed op de keuze van systeembehandeling dan in andere landen. In de SOUND- en INSEMA-studies krijgen bijvoorbeeld vrijwel alle patiënten hormoontherapie. Wij laten de indicatie van chemo- en hormoontherapie in Nederland misschien nog sterker afhangen van de winst die het oplevert, waarbij informatie van de schildwachtklier daarin doorslaggevend kan zijn. Dit is een belangrijke discussie voor zowel de chirurg als de internist. Daarom is het zo goed dat alle disciplines naar de Wadden Workshop komen. Met elkaar bespreken we de data en overleggen wat toepasbaar is in onze dagelijks praktijk.’
Minder chemotherapiekuren
Ook een belangrijk onderwerp is hoe om te gaan met de resultaten van de TRAIN-3 studie, een Nederlandse klinische studie gericht op het evalueren van een behandeling op maat voor patiënten met HER2-positieve borstkanker. Het doel van deze studie is te onderzoeken of het aantal neoadjuvante kuren systeemtherapie kan worden verminderd op basis van de radiologische tumorrespons. In deze fase II-studie ontvangen patiënten een neoadjuvante behandeling met paclitaxel en carboplatine, gecombineerd met duale HER2-blokkade middels trastuzumab en pertuzumab. Na elke drie kuren wordt de tumorrespons geëvalueerd met een MRI-scan en eventueel een echografie van de oksel. Als er een complete radiologische respons wordt waargenomen, kan de patiënt eerder geopereerd worden en wordt in een substantieel deel van de patiënten een pathologisch complete respons gevonden, waarna de chemotherapie wordt gestaakt. De 3-jaarsoverleving bleek vergelijkbaar te zijn na 3, 6 of 9 neoadjuvante cycli. Dezentjé: ‘Durven we nu al de beslissing te nemen om eerder met de neoadjuvante therapie te stoppen op basis van beeldvorming? Daarover gaan we met elkaar in gesprek.’
Geïsoleerd recidief
Net als voor het eerst vorig jaar, staat ook dit jaar een workshop gepland over geïsoleerde locoregionale recidieven. Nu nog zijn er best wat verschillen in diagnostiek en behandeling van recidieven, vooral door het ontbreken van (inter)nationale richtlijnen als gevolg van de beperkte onderzoeksdata. Er wordt gewerkt aan een landelijk consortium om meer gegevens te verzamelen en eenduidig beleid te formuleren. Daarnaast wordt ook in Nederland steeds meer onderzoek verricht om de diagnostiek te verbeteren, de prognose beter te kunnen inschatten en de locoregionale en systeemtherapie te optimaliseren.
Zorg veranderen
‘Het is waardevol om met alle disciplines samen te komen en van gedachten te wisselen over nieuwe onderzoeken en ontwikkelingen die de dagelijkse praktijk zouden kunnen veranderen’, vervolgt Dezentjé. ‘Meestal beperk je je tot nascholing op je eigen vakgebied. Hier zijn de internist, chirurg, radioloog, radiotherapeut en patholoog allen aanwezig en bespreken we met elkaar de nieuwe ontwikkelingen op de verschillende vakgebieden. De deelnemers komen vaak samen met hun eigen mammateam en kunnen direct bespreken of de opgedane kennis de dagelijkse praktijk in hun ziekenhuis zou kunnen veranderen. Dat is echt de meerwaarde van deze workshop! Tijdens de Waddenworkshop kun je in alle openheid en laagdrempelig vragen stellen over de gebieden waar je minder kennis van hebt, leer je van elkaar en kijken we samen hoe we de zorg nog beter kunnen maken.’
Wilt u aanwezig zijn bij de volgende nascholing in 2026? Reserveer dan alvast uw plek door een e-mail te sturen naar info@waddenworkshoponcologie.nl.